HISTORIA FLISACTWA – SPŁYW DUNAJCEM
Już od II wieku p.n.e. spływ Dunajcem odbywał się na drewnianych tratwach obsługiwanych przez flisaków, pełniąc rolę szlaku transportowego dla różnych towarów. Początkowo tratw używali greccy i rzymscy kupcy, którzy spływali Dunajcem na Bałtyk po bursztyn. Później na tratwach transportowano żelazo, drewno, antymon, suszone śliwki, ser, miód pitny, zioła lecznicze oraz inne towary.
Do dziś przetrwał jeden z tradycyjnych symboli flisaków – kapelusz flisacki ozdobiony muszelkami, gdzie każda tratwa symbolizuje jedną muszelkę. Dalszy rozwój transportu towarów na tratwach przerwały wielkie powodzie w 1813 roku, które ostatecznie doprowadziły do upadku flisactwa.
W 1923 roku transport towarów tratwami oraz samo flisactwo zanikło. Transport osób na tratwach z flisakami jako przewoźnikami datuje się od XVIII wieku. Jednakże spływ Dunajcem w formie zorganizowanej rozpoczął się już w sierpniu 1708 roku, gdy podróżnik Daniel Krman z Omšenia koło Trenczyna przepłynął Dunajcem na wydrążonej tratwie jako wysłannik do króla Szwecji Karola XII, stając się jednym z pionierów flisactwa na tej rzece.
Dopiero po 1950 roku flisactwo i przewóz ludzi tradycyjnymi drewnianymi tratwami stały się bardziej zorganizowane. Od tego czasu spływ Dunajcem przeszedł liczne zmiany organizacyjne i majątkowo-prawne, dzięki czemu tradycję tę kontynuowało wiele podmiotów. Obecnie na Dunajcu flisactwo i spływy tratwami z strony słowackiej organizuje 1. Flisackie i Turystyczne Stowarzyszenie na Dunajcu oraz dwa inne podmioty.